Muzeum Wsi Kieleckiej w Kielce

🕗 godziny otwarcia

komentarze 5

• 

  John Price

  :: 06 luty 2018 13:33:43

  Dobre muzeum.

• 

  Artur Godlewski

  :: 30 grudzień 2017 18:56:04

  Idealne miejsce edukacyjne zarówno dla dzieci jak i dorosłych. Zadbany spory teren, dużo ciekawych ekspozycji godnych uwagi. Jedyny minus tłoczno w weekendy. Jest to po mazowieckim skansenie w Sierpcu najlepszy wybór. Polecam

• 

  Jarosław Pawłowski

  :: 24 grudzień 2017 22:40:28

  Ciekawe miejsce dla ludzi interesujących się starą, drewnianą architekturą. W muzeum do zwiedzenia jest około 200 letni drewniany dwór, jedyny w Kielcach. Wewnątrz dworu jest kilka izb w których organizowane są wystawy czasowe o różnorodnej tematyce. W skład muzeum wchodzi także Park Etnograficzny w Tokarni.

• pl

  Krzysztof Kalinowski

  :: 20 październik 2017 17:40:28

  Zlokalizowany na południowym stoku Wzgórza Zamkowego przy ulicy Jana Pawła II 6, za drewnianym, krytym gontem ogrodzeniem, cofnięty w głąb posesji. Należy do najcenniejszych zabytków Kielc nie tylko z racji ponad dwustuletniej historii, ale przede wszystkim ze względu na fakt, że jest ostatnim drewnianym obiektem tego typu na terenie miasta. Wystawiony przez Jakuba Jaworskiego, ostatniego starostę biskupiego, na terenie wydzierżawionym na mocy umowy z 7 marca 1788 r. zawartej z ks. Jerzym Dobrzańskim, kanonikiem katedralnym krakowskim, dziekanem Kolegiaty Kieleckiej. Do lat 70 XX w. znajdował się w rękach prywatnych, a następnie mieściła się w nim siedziba ZOZ-u. W 1988 został przekazany Muzeum Wsi Kieleckiej na cele administracyjne i wystawiennicze. Pierwotnie na terenie posesji znajdował się dworek i budynki gospodarcze, a całość była rezydencją miejską z założenia zbliżoną do obiektów kanonii, znajdujących się na Wzgórzu Zamkowym. Według opisów archiwalnych z 1838 i 1848 roku drewniany, parterowy budynek dworku został zbudowany z modrzewia, na podmurowaniu z cegły palonej i z kamienia na wapno. Od ogrodu do części drewnianej dobudowane były dwa kamienne lamusy. Dworek został nakryty wysokim czterospadowym łamanym dachem, krytym pojedynczym gontem, poprzedzony z frontu gankiem, za którym znajdowała się ciemna sień. W skład budynku wchodziły cztery pokoje. W południowo-wschodnim narożu posesji, frontem na północ stał drugi dom – oficyna mieszkalna, od strony zachodniej do oficyny dostawiony był chlewik na bydło, dalej zlokalizowane były dwie kloaki i drwalnia. W części północno-wschodniej znajdowały się wozownia, stajenka i komórka. Były to budynki parterowe, drewniane, kryte gontem. Opisywany plac ponadto mieścił w sobie od strony zachodniej ogród owocowy. Z frontu ogrodzenie stanowił parkan pokryty daszkiem, z bramą wjazdową. Pod koniec XIX w. budynek dworku rozbudowano. Do dnia dzisiejszego na terenie posesji zachował się tylko budynek dworku. Obecnie pomieszczenia administracyjne mieszczą się na tyłach posesji, a wnętrza dworu zostały przeznaczone na cele wystawiennicze. Dzięki środkom unijnym obiekt wyremontowano oraz przeprowadzono prace modernizacyjne na terenie całej posesji.

• 

  Marek Klapa

  :: 28 czerwiec 2017 11:15:15

  Dobre miejsce do poznania przeszłości Kielecczyzny. Świwtna oferta wystaw czasowych i stałych. Koniecznie trzeba odwiedzić oddział - Park Etnograficzny w Tokarni.