Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w Warszawie w Warszawa

🕗 godziny otwarcia

komentarze 5

• 

  Paweł Rutkowski

  :: 16 kwiecień 2018 14:46:29

  Skromnie urządzony przez co również piękny kościół na Starówce. Z pewnością wyróżnia się na tle innych, warszawskich. Polecam niedzielne msze - ciekawe kazania. Przyjemnie chłodny latem.

• 

  Krystian Wdowik

  :: 11 marzec 2018 14:44:22

  Ładny kościół odnowiona elewacja, czysta cegła. Rodem ze średniowiecza. W pobliżu znajdusje się park multimedialny i po mszy w niedzielę można pójść na spacer. Latem są tam multimedialne projekcje z udzuallem wody. Jak we wroclawiu na pergoli.

• pl

  Patrycja Fabian

  :: 09 styczeń 2018 12:04:05

  Ładny, stylowy kościół. Na skarpie. Warto sie przejść trochę w bok od głównego traktu zwiedzania i go odwiedzić.

• 

  Mariusz Cuch

  :: 14 grudzień 2017 06:54:50

  Chyba najstaszy aktualnie kościół w Waw. Oprócz funkcji podstawowej dużo wydarzeń atystycznych. Lata tam nie bylem, nie pamiętam, już jaka tam akustyka. Schludna dekoracja, co się chwali, bo wiele kościołow dekorowanych jest papierkami na wzór Tybetański.

• pl

  Krzysztof Kalinowski

  :: 19 sierpień 2017 20:55:06

  Kościół Nawiedzenia NMP wzniesiony na skarpie wiślanej, według podania w miejscu pogańskiej świątyni, został ufundowany rok przed bitwą pod Grunwaldem przez księcia Janusza Starszego i jego żonę Danutę Annę córkę księcia litewskiego Kiejstuta i Biruty. W 1411 poświęcony przez biskupa Wojciecha Jastrzębca. Wkrótce kościół został świątynią rybaków i rzemieślników oraz zasłynął z tego, że kazania były tu prowadzone również po niemiecku. W procesjach Bożego Ciała uczestniczył król. W II połowie XV w. jednonawowa świątynia została rozbudowana i przekształcona na trójnawową bazylikę, głównie za sprawą Bolesława IV księcia warszawskiego i zakroczymskiego. W 1518 r. dobudowano wieżę-dzwonnicę. Król Zygmunt August 14 stycznia 1562 w Łomży, nadał kapitule kościoła św. Jana prawo zarządzania kościołem Nawiedzenia NMP, łącznie z przeznaczaniem dochodów na swoje potrzeby i wyznaczaniem wikariuszy. Taki stan trwał przez prawie 40 lat i dopiero biskup Jędrzej Opaliński, 30 kwietnia 1608 r postanowił, że kościół będzie miał swojego stałego proboszcza (praepositusa). W XIX i XX wiekach kościół był wielokrotnie przebudowywany i zatracił cechy świątyni średniowiecznej[4]. W XIX w. m.in. przebudowano wieżę środkową, wykonano nowy dach. W 1829 r rozebrano i zmodernizowano stare organy[5]. W latach 1906–1915 budowla została regotycyzowana pod kierunkiem Józefa P. Dziekońskiego i Stefana Szyllera. II wojna światowa bardzo jej zaszkodziła. Była wielokrotnie grabiona, a podczas powstania warszawskiego spalona. Po wyzwoleniu, w latach 1947-1952 kościół odbudowano tak, aby przywrócić mu pierwotny wygląd. Było to możliwe dzięki wielu wcześniejszym panoramom miasta, na których był widoczny. Podczas stanu wojennego działało tu Duszpasterstwo Środowisk Twórczych, a najwybitniejsi literaci i aktorzy przygotowywali programy o charakterze patriotycznym, które ściągały tłumy.