Park Ogród Pałacu Branickich w Białystok

🕗 godziny otwarcia

komentarze 5

• pl

  Krzysztof Trafiony

  :: 03 maj 2018 14:55:35

  Piekne, zakwiecone miejsce, gdzie w centrum miasta mozna posluchac spiewu ptaków i popatrzec na wiosenne kwiaty. Ogród urządzony ze smakiem i fantazją. Rzeźby wkomponowane idealnie w wystrój ogrodu. Do pełni szczęścia brakuje tylko ławek. Jest ich dużo w dolnej części parku, ale tam juz nie jest tak pięknie

• pl

  Andrzej Nowacki

  :: 03 maj 2018 14:17:51

  Cudne miejsce w kompleksie pałacowo parkowym, które po prostu trzeba zobaczyć.

• pl

  Pawel Stanislawski

  :: 13 marzec 2018 11:17:00

  Piękny i zadbany park , w którym można nabrać sił i energii . Położony blisko centrum i dostępny bez ograniczeń.

• pl

  Eliza Iwanska

  :: 24 luty 2018 22:44:58

  Piękny park zarówno jesienią jak i zima bardzo zadbany, posypane alejki piachem, nie ma możliwości poslizgu na lodzie. Bukszpany poprzykrywane i chronione przed mrozem. Kaczki przeniesione z powodu zamarzniecia stawów. Spacer po parku napaja refleksja i stwarza powód do odpoczynku na świeżym powietrzu wśród przepięknej scenerii.

• pl

  Krzysztof Kalinowski

  :: 21 grudzień 2017 13:01:02

  Zespół pałacowo-ogrodowy Branickich położony w centrum miasta sięga swoją historią do czasów Jana Klemensa Branickiego hetmana polskiego, który rozbudowywał i modernizował rezydencję od lat 20-tych XVIII w. Za jego czasów na podwalinach szesnastowiecznego zamku obronnego w Białymstoku w latach 1691-1697 wzniesiono barokową rezydencję magnacką według projektu Tylmana z Gameren. Jednak ambicje hetmana były większe, toteż rozbudowywano ją 43 lata (1729-1771). Deybel stworzył olbrzymią rezydencję późnobarokową z zespołem dziedzińców, galeriami, oficjantami. Jednocześnie trwały prace przy ogrodzie. Pałac otaczał geometryczny ogród założony z ośmiu kwater. Fosę przebudowano na kanał parkowy. Intensywne roboty trwały w latach trzydziestych. W roku 1737 przystąpiono do formowania boskietów i szpalerów w ogrodzie górnym i dolnym, do których sprowadzano lipinę, grabinę, kasztanowce, brzozy i olchy głównie z Puszczy Knyszyńskiej, Bociek, Janowa i z Gdańska. W 1738 r. na kanale, na osi ogrodu powstała fontanna ozdobiona rzeźbą jelenia. Powstały, także pawilony ogrodowe: Salon Włoski, Pawilon nad Kanałem oraz Pawilon Chiński. Pozostałe pawilony powstały w latach pięćdziesiątych XVIII w. W latach 1752-1756 postawiono i zdobiono Pawilon pod Orłem. W latach czterdziestych trwały prace wykończeniowe i dekoracyjne. Posadzono bzy, róże, "rodzynki" - miechunkę. Nasiona i cebule kwiatów Branicki nabywał od ogrodników królewskich. W 1752 roku taras ogrodowy otoczono kamienną balustradą. Dekoracje uzupełniono rzeźbami. Większość tych rzeźb wykonał Jan Chryzostom Redler. Pod koniec lat 30. XVIII w. przystąpiono do planowania nowego zwierzyńca dla danieli i jeleni. Wcześniej w zwierzyńcach hodowano sarny, bażanty i króliki. Oranżerie białostockie słynęły w całej Polsce. W trzech budynkach przechowywano rośliny egzotyczne. W 1755 roku obok pomarańczarni wybudowano oddzielną figarnię. Drzew ozdobnych było ponad 330. Rosły tam cytryny, laury, daktyle, imbiry, aloesy, granaty kwiatowe, brzoskwinie oraz kwitnące krzewy sprowadzane z Gdańska, Drezna, Lipska, Hamburga i Francji. Po obu stronach mostu nad kanałem umieszczono dwie figury sfinksów oraz dwie postacie gladiatorów. Główną aleję zdobił zespół ośmiu rzeźb figuralnych. Do dziś przetrwały cztery posągi, określono jako Bachus, Flora i dwie Diany. W głównej alei były kamienne wazy. W rzeźbach można dopatrywać się rzeźb antycznych. W 1762 roku na granicy zwierzyńca jeleni i ogrodu dolnego wystawiono teatr z muru pruskiego, a obok budynek dla aktorów i na rekwizyty. Białystok Branickiego nie odbiegał od "małych Wersali" rozsianych na terenie całego kontynentu. Stanowił jeszcze jedno miejsce na mapie "Europy francuskiej". Braniccy utworzyli w Białymstoku jeden z najświetniejszych dworów w ówczesnej Polsce. Skupili wokół siebie wielu znakomitych artystów, poetów, ludzi nauki. Tu przez wiele lat przebywała polska poetka okresu baroku Elżbieta Drużbacka, tu tworzył poeta Franciszek Karpiński. Obok nich malarze Antoni Herliczka, Sylwester August Mirys. Działał też teatr, orkiestra dworska i zespół baletowy, na gościnne występy przyjeżdżały włoskie aktorki. Na dworze często przebywali polscy królowie: August II, III i Stanisław August, cesarz rzymsko-niemiecki Józef II. Później, już po wygaśnięciu rodu Branickich herbu Gryf, przed rewolucyjną zawieruchą schronił się w "Wersalu Podlaskim" przyszły król Francji Ludwik XVIII. W 1754 roku hetman założył przy pałacu pierwszą w Polsce uczelnię wojskową - Wojskową Szkołę Budownictwa i Inżynierii.