brak informacji
🕗 godziny otwarcia
| Poniedziałek | ⚠ | |||||
| Wtorek | ⚠ | |||||
| Środa | ⚠ | |||||
| Czwartek | ⚠ | |||||
| Piątek | ⚠ | |||||
| Sobota | ⚠ | |||||
| Niedziela | ⚠ | |||||
32, Krakowskie Przedmieście, 00-001, Warszawa, Warszawa, PL Polska
kontakt telefon: +48
strona internetowej: www.um.warszawa.pl
większa mapa i wskazówkiLatitude: 52.2406258, Longitude: 21.0166222
Edyta Rogala
::ładny
Adam Grabowski
::Cudo
Krzysztof Kalinowski
::Został zbudowany w XVIII wieku dla Ludwika Tyszkiewicza, hetmana polnego litewskiego ożenionego z Konstancją Poniatowską, bratanicą króla Stanisława Augusta. Należał do najpiękniejszych klasycystycznych pałaców Warszawy. Budowę pałacu rozpoczął w 1785 Stanisław Zawadzki, polski architekt, autor projektu m.in: Pałacu w Śmiełowie i Pałacu w Lubostroniu. Prace kontynuował w latach 1786-92 Jan Chrystian Kamsetzer, który uczestniczył przy przebudowie Pałacu w Łazienkach. Architektami byli również: Henryk Marconi i Fryderyk A. Lessel. Na przełomie XVIII i XIX w. pałac był w zarządzaniu Tyszkiewiczów, którzy przebywając poza granicami wynajmowali go dygnitarzom i wojskowym. W 1820 pałac stał się siedzibą i wyłączną własnością Anny z Tyszkiewiczów po jej rozwodzie z Aleksandrem Potockim. W 1840 pałac zakupił od matki syn z pierwszego małżeństwa, August Potocki, i odtąd w ręku Potockich pozostawał on do 1923. W 1923 pałac zakupił Bank Gospodarstwa Krajowego, a ulokowano tu Polską Akademię Literatury oraz zbiory starodruków Biblioteki Narodowej. Pałac z powyrywanymi oknami przetrwał okres oblężenia warszawy w 1939 roku. W czasie Powstania Warszawskiego został on celowo zbombardowany przez wojska niemieckie pociskami zapalającymi. Zniszczeniu uległa cała stolarka z XVIII i XIX wieku (drzwi, mozaiki podłogowe, stropy, panele ścienne, schody), a także bezcenne XVIII-wieczne stiuki w stylu pompejańskim, będące jednymi z najcenniejszych zabytków warszawskiego klasycyzmu pałacowego. Po zniszczeniach wojennych pałac odbudowano w latach 1949-1956 według projektu Jana Dąbrowskiego, jedynie częściowo przywracając wnętrzom ich dawny wygląd. Jedynym z najlepiej zachowanych pomieszczeń jest dawna łazienka, znajdująca się na I piętrze w północnym skrzydle pałacu. Podczas odbudowy po II wojnie światowej została ona przebudowana na korytarz wiodący od rozbudowanej klatki schodowej do sal korpusu głównego pałacu. Na jej ścianach i sklepieniu wciąż podziwiać można różowe stiuki i resztki malowideł rodzajowych w stylu rzymskim.
Grzegorz Browarski
::Bardzo ładny, zabytkowy budynek. Wnętrze zachwyca swoim wystrojem.
Mariusz Kamiński
::Wspaniały zabytek