brak informacji
🕗 godziny otwarcia
| Poniedziałek | ⚠ | |||||
| Wtorek | ⚠ | |||||
| Środa | ⚠ | |||||
| Czwartek | ⚠ | |||||
| Piątek | ⚠ | |||||
| Sobota | ⚠ | |||||
| Niedziela | ⚠ | |||||
78, Prusa, 50-318, Wrocław, Wrocław, PL Polska
kontakt telefon: +48 71 321 11 47
strona internetowej: www.wroclawm.salezjanie.pl
większa mapa i wskazówkiLatitude: 51.1208946, Longitude: 17.0510542
Michał Ratajczyk
::Piękna neogotycka budowla posiadająca barwną historię. Piękne zewnętrzne mury są zapowiedzią równie interesującego wnętrza, które skrywało m.in. tympanon Jaksy (najstarszy zachowany w Polsce) obecnie umieszczony u Muzeum Architektury we Wrocławiu.
Jakub Jankiewicz
::Piękny kościół
Dorota Nowicka
::Salezjański kościół katolicki na Ołbinie. Obok znajduje się również szkoła prowadzona przez ten sam zakon. Sam kościół jest ciekawy architektonicznie, ale Msze Św. zatrzymały się w stylu dawnych lat. Trochę smutne, często co tydzień lub dwa te same utworu w niedzielę, organista utrudnia wspólny śpiew, więc ludzie najczęściej milczą lub mruczą pod nosem - nie ma komu tego pociągnąć. Parafian smuci, że najciekawsza opcją dla osób dorosłych okazuje sie Msza św. dla dzieci, bo jest robiona z sercem.
monika kedzior
::BARDZO LADNY KOSCIOLEK KOCHAM DO TEGO KOSCIOLA CHODZIC POMODLIC SIE CZY NA MSZE SW POJSC.
Krzysztof Kalinowski
::Około 1120 roku komes Piotr Włostowic ufundował w tym miejscu opactwo benedyktyńskie św. Wincentego. Zespół klasztorny jako główną swą świątynię miał kościół pod wezwaniem Marii Panny i św. Wincentego (później św. Wincentego). W roku 1139 benedyktyni otrzymali znajdującą się obok kaplicę św. Michała od ówczesnego biskupa wrocławskiego i włączyli ją w swój zespół klasztorny. Wkrótce, w II połowie XII wieku benedyktynów zastąpili norbertanie (spór ostatecznie rozstrzygnął w 1193 arcybiskup gnieźnieński Piotr Łabędź), którzy znacznie rozbudowali zespół klasztorny. W 1529 protestancka rada miejska – pod naciskiem królewskiego podskarbiego, wrocławskiego wielmoży Heinricha Rybischa – zdecydowała o zburzeniu klasztoru (przyczyną miało być zagrożenie miasta ze strony Turków, którzy w znajdujących się poza fortyfikacjami miejskimi murach kościelnych mogliby znaleźć schronienie; Turcy jednak skierowali się na Wiedeń), a w ciągu następnego półwiecza zbudowano tu najpierw kościół drewniany, a potem murowany. W latach 1862-71 wybudowano kościół w obecnym kształcie według projektu Alexisa Langera w stylu akademickiego neogotyku. W czasie budowy nastąpiło zawalenie się wieży północnej – ukończono ją jako niższą. W wyniku katastrofy odsunięto Langera od prac budowlanych, a dokończenie świątyni powierzono Karlowi Lüdecke. Kościół był pierwszą dużą świątynią katolicką zbudowaną we Wrocławiu od czasów wcielenia miasta do Prus i stanowił symbol oporu katolików przeciw kulturkampfowi. W latach 1922-33 do kościoła tego przychodziła modlić się mieszkająca przy pobliskiej ul. Nowowiejskiej Edyta Stein, później kanonizowana. Jej kaplica znajduje się dziś po lewej stronie kościoła. W czasie oblężenia Wrocławia pod koniec II wojny światowej kościół uległ tak znacznym zniszczeniom, że pierwotnie został przeznaczony do rozbiórki. W 1947 przekazany księżom salezjanom, którzy w ciągu następnych lat odbudowali go, założyli w sąsiedztwie swoje zgromadzenie zakonne, ustanowili w nim swą kaplicę zakonną oraz prowadzą w pobliżu Prywatne Gimnazjum Salezjańskie im. Św. Edyty Stein. W latach 2002-2004 odbudowano kryty miedzią stromy dach nawy i transeptu w dawnej formie.