Ośrodek Brama Grodzka - Teatr NN i Lublin

🕗 åbningstider

kommentar 5

• 

  Karol Warowny

  :: 22 april 2018 16:24:15

  Bardzo ciekawa instytucja kultury miasta Lublin - można powiedzieć że specjalizuje się w badaniach nad przeszłością okolicy, w której się mieści jej siedziba. A Bramą Grodzka (od której w końcu wzięli nazwę) wyznaczała granice między miastem "górnym"/chrześcijańskim a dolnym - żydowskim. I stąd sporo tematyki judaistycznej w działaniach NN.

• pl

  Jack K

  :: 14 april 2018 15:55:52

  Ciekawe mijsce

• 

  Zuzanna Rogozinska

  :: 09 oktober 2017 17:17:31

  miejsce z dusza i pelne pasji Przywraca po czesci Lublinowi to, co Hitlerowcy probowali wymazac w wielowiekowej historii: jego Zydowska polowe serca

• pl

  Krzysztof Kalinowski

  :: 20 september 2017 21:46:20

  Brama Grodzka, zwana Bramą Żydowską, jest jednym z pierwszych murowanych elementów obwarowań miasta wybudowanych w 1342 roku po zezwoleniu Kazimierza Wielkiego. Pierwotnie miała około 12 metrów wysokości, była założona na planie czworoboku, jednoprzestrzenna, nieprzesklepiona, z otworami o ostrołukowym wykroju. Nad przejazdem bramowym znajdowała się izba straży miejskiej. W latach 60. XVI wieku do budynku zostało dobudowane przedbramie, które służyło do podnoszenia drewnianego mostu zwodzonego prowadzącego do zamku. W 1572 roku murarz o nazwisku Brudny w miejsce mostu drewnianego postawił most murowany. To prawdopodobie spowodowało kolejne zmiany, jakie miały miejsce w latach 80. XVI wieku – przejazd bramy został przesklepiony, a następnie nakryty dachem gontowym, co niemal całkowicie zatarło wcześniejsze gotyckie elementy budynku. Na początku XVII wieku, na skutek podmycia wodą, runął fragment muru i frambugi. Wtedy przebudowano bramę w budowlę dwukondygnacyjną, nakrytą dwuspadowym dachem, równoległym do przejazdu; od południowego wschodu przylegał do niej dom wrotnego z czasem przerobiony na miejskie stajnie. Jej wygląd znamy m.in. z miedziorytu Hogenberga i Brauna z 1618 roku. Kolejne zmiany w wyglądzie budynku przyniósł XVIII wiek. Pożar miasta, jaki miał miejsce w 1719 roku, uwidoczniony na obrazie z kościoła oo. dominikanów Pożar miasta Lublina namalowanym około 1740 roku, dotknął również okolice Bramy. Obraz pokazuje ówczesny wygląd budynku z niższym przedbramiem wspartym szkarpami, z furtą od ulicy Podwale i zwieńczonym attyką. U schyłku XVIII wieku na skutek bardzo złego stanu technicznego obiektu, działająca w Lublinie Komisja Dobrego Porządku zwróciła się do króla Stanisława Augusta Poniatowskiego o sfinansowanie remontu obiektu. Wykonanie projektu zlecono Dominikowi Merliniemu. W 1785 roku Merlini zmienił bryłę Bramy: zrównał przedbramie i część główną, nakrył je wspólnym dachem dwuspadowym, przebudował parter, gdzie umiejscowił cztery sklepy otwarte do przejazdu. Na piętrze zaprojektował od frontu jeden duży pokój i mały od tyłu, przedzielone sienią i kuchnią. Jednocześnie zmienił przeznaczenie Bramy z funkcji obronnej na mieszkalno-handlową, co niewątpliwie wiązało się z rozwijającą się dzielnicą żydowską. W XIX wieku w kompleks Bramy włączono stajnie przerobione na sklepy poprzez przesklepienie kolebkowe i otwarcie do wnętrza Bramy. Budynek Bramy nadal był budynkiem wolno stojącym. Kolejne zmiany w architekturze budynku miały miejsce w XIX wieku. W 1873 roku w drodze licytacji nieruchomość wraz z kamienicami Grodzka 21 i Grodzka 36 nabył Chaim Kleiman. Rozbudowa kamienic w latach 60. i 80. XIX wieku spowodowała, że Brama przestała być budynkiem wolno stojącym.

• 

  Paweł Grudzień

  :: 06 september 2017 22:42:56

  Może nie tak wyeksponowana jak przeciwległa Krakowska, ale podobnie jak i tamta ma swój niepowtarzalny klimat - symboliczne przejście z nowego miasta do Starego (lub na odwrót).