cerrado
🕗 horarios
| Lunes | cerrado | |||||
| Martes | - | |||||
| Miércoles | - | |||||
| Jueves | - | |||||
| Viernes | - | |||||
| Sábado | - | |||||
| Domingo | - | |||||
1, plac Wolnica, 31-060, Kraków, Kraków, PL Polska
contactos teléfono: +48 12 430 60 23
sitio web: etnomuzeum.eu
mapa e indicacionesLatitude: 50.048728, Longitude: 19.9434741
em be
::Trzy piętra ekspozycji z lokalną architekturą, strojami ludowymi, instrumentami muzycznymi, narzędziami codziennego użytku, obrzędami ludowymi. Możemy dowiedzieć się jak żyło się kiedyś i całkiem niedawno. Bardzo polecam!!!
Kasia Lis
::Ciekawie pokazana ekspozycja. Robią wrażenie zgromadzone eksponaty. Na mnie osobiście zrobiły chata krakowska czy góralska. Bardzo ciekawa jest również kuźnia. Polecam.
Krystyna Zemłyna
::Bardzo ładna ekspozycja. Nowoczesna a zarazem nie przeładowana tak modnymi ostatnio multimediami. Zwiedzałam z przyjemnością i zaciekawieniem. Piękna kolekcja strojów ludowych i pisanek. Jedyny minus to praktycznie brak sklepiku muzealnego z pamiątkami, prezentowana oferta jest bardzo uboga a szkoda bo w tego typu miejscu chciałoby się kupić prawdziwe lokalne rękodzieło .
Krzysztof Kalinowski
::Muzeum Etnograficzne w Krakowie zostało otwarte 19 lutego 1911 roku. Swoje powstanie zawdzięcza niestrudzonym wysiłkom Seweryna Udzieli – nauczyciela, etnografa-amatora i kolekcjonera wytworów kultury ludowej. Pragnął on „ocalić od zagłady przeżytki przeszłości znikające bezpowrotnie”. Początkowo próbował utworzyć dział etnograficzny przy Muzeum Narodowym. Później, korzystając z patriotycznej atmosfery towarzyszącej obchodom pięćsetnej rocznicy bitwy pod Grunwaldem, wraz z podzielającymi jego idee profesorami Uniwersytetu Jagiellońskiego, Julianem Talko-Hryncewiczem i Franciszkiem Bujakiem, zawiązał Towarzystwo Muzeum Etnograficznego. Wspólnie opracowany statut i program muzeum, którego Udziela miał być kustoszem, przewidywał, że będzie ono odtwarzać „życie ludu takie, jakie ono jest w dniu powszednim i świątecznym, w chwili radości i w chwili smutku”. Apelując do ofiarności społeczeństwa, ogłaszano, że muzeum gromadzić będzie wszelkie wytwory związane z życiem i twórczością ludu wiejskiego ziem polskich i ościennych, a także zbiory egzotyczne, „o ile by zostały ofiarowane przez polskich podróżników lub zbieraczy”. Pierwszą wystawę zaprezentowano w trzech pokoikach w oficynie przy ulicy Studenckiej. W 1913 roku zbiory zostały przeniesione do budynku dawnego seminarium św. Michała na Wawelu, gdzie rok po roku otwierano kolejne sale ekspozycyjne. Muzeum, spakowane w początkach okupacji niemieckiej w skrzynie, przetrwało ją niemal bez szwanku, tracąc jedynie kilkaset eksponatów. W 1945 roku Towarzystwo Muzeum Etnograficznego przekazało zbiory państwu. Trzy lata później Tadeusz Seweryn, następca Udzieli, uzyskał dla nich nową siedzibę w dawnym ratuszu kazimierskim, w którym urządził wkrótce pierwszą, istniejącą do dziś, część wystawy stałej. W 1986 roku Muzeum otrzymało zabytkowy budynek przy ulicy Krakowskiej, tak zwany Dom Esterki, w którym znajdują się obszerne sale wystawiennicze. W ciągu niemal stu lat nieprzerwanego istnienia muzeum powiększyło swoje zbiory do ponad 80 tysięcy eksponatów. Prezentowało je na wystawie stałej oraz na licznych wystawach czasowych, prowadząc przy tym intensywną działalność naukową, wydawniczą i oświatową, której celem była realizacja misji wyznaczonej przez jego założycieli.
Ryszard P
::Muzeum założone w 1910 roku jest jednym z największych muzeów tego rodzaju w Polsce i w opinii cudzoziemców w Europie. Bogate zbiory obrazują nam sztukę i cywilizację wsi polskiej, jej rzemiosło i przemysł. Kompletnie urządzone izby wiejski z rejonów: krakowskiego, dolnośląskiego i Skalnego Podhala. Wystawy okolicznościowe i eksponaty dają obraz historii i zamożności mieszkańców.