Szpital Kliniczny im. Heliodora Święcickiego UM w Poznaniu Oddział Grunwaldzka in Poznań

🕗 öffnungszeiten

kommentare 5

• 

  Damian Szczerbiński

  :: 15 März 2018 19:46:02

  Pielęgniarki w większości dbają o pacjentów, choć niektóre powinny zostać wyrzucone z pracy. Zdarzyła się sytuacja, że jedna z pacjentek wypróżniała się w sali chorych. No dobrze, może inaczej się nie dało, jednak oddany mocz / stolec stał sobie pod ścianą czasami cały dzień, zamiast od razu zutylizować...

• 

  bassworkshop basses

  :: 05 März 2018 14:12:37

  Okulistyka to rewelacja! Drugi pobyt tam to jak powrót do starych znajomych😁 pielęgniarki bardzo opiekuńcze lekarze prawdziwi fachowcy! Gdyby nie tradycyjna szpitalna nuda to człowiek by tam jeździł z przyjemnością.

• pl

  Władysław M

  :: 11 Februar 2018 19:47:58

  Jestem bardzo zadowolony z opieki na oddziale okulistyki tego szpitala. Profesjonalny zespół młodych sympatycznych lekarzy, uśmiechniętych i żartujących (chociaż widać, że zmęczonych nadmiarem pracy), pracujących pod opieką doświadczonych specjalistów. Dziękuję za pomoc w sprawie jaskry i pozdrawiam serdecznie :)

• pl

  Piotr Marciniak

  :: 20 Januar 2018 12:47:43

  SOR w tym "szpitalu" to jakieś nieporozumienie. Potwierdzam - brak szacunku dla osób w podeszłym wieku. Pacjent po 80. jest według nich porostu "nieuleczalnie chory na starość" i szkoda na niego czasu i środków (obojętnie co by mu było). Sprywatyzować albo zrównać z ziemią a rokujący personel(załogi karetek i osoby z SOR-u) za karę wysłać na rok jako wolontariuszy do najbliższego hospicjum na szkolenie z wrażliwości i opieki. Wypalonych zawodowo natychmiast zwolnić. NFZ powinno przestać finansować z naszych podatków ten pseudo szpital.

• pl

  Krzysztof Kalinowski

  :: 16 Januar 2018 21:35:23

  Przy ulicy Przybyszewskiego w Poznaniu znajduje się Szpital Kliniczny im. Heliodora Święcickiego. Jego historia sięga początków XX wieku. W latach 1909-1911 wybudowano Szpital Ewangelicki Sióstr Diakonistek. Powstał on w znacznym stopniu ze składek społecznych. Znaczny udział w przedsięwzięciu miała ludność polska. Placówka posiadała 300 łóżek oraz jedyny oddział w mieście dla zakaźnie chorych. Do 1939 roku szpital znajdował się pod zarządem Domu Sióstr Diakonistek. W tym samym roku zarząd domu i część sióstr została internowana. W latach 1939-1945 szpital został przejęty przez miejski lazaret, a pracujące w nim siostry należały do personelu pielęgniarskiego. 22 stycznia 1945 roku lekarz nadzorujący lazaret i około 280 sióstr opuścili szpital. W latach 1945-1946 szpital znajdował się pod zarządem Wojsk Radzieckich.