JAZZ-POL S.C. en Warszawa

🕗 horarios

comentarios 5

• pl

  Michał Wojtyla

  :: 17 abril 2018 15:10:33

  Serdecznie NIE POLECAM TEGO MIEJSCA -brudna pościel -obszczane, stare materace -grzyb w łazience -mebele które najprawdopodobniej żra korniki -nie działające drzwi do toalety przez co na koloni mój zboczony kolega wchodził mi podczas prysznica

• 

  strzelam

  :: 13 abril 2018 21:49:55

  Nie mam zielonego pojęcia jakim cudem to miejsce w ogóle w dalszym ciągu funkcjonuje. Otrzymana na wstępie brudna pościel to dopiero początek tej fantastycznej przygody. W samych pokojach syf, kurz unoszący się w powietrzu, odklejająca się wykładzina i meble sprawiające wrażenie, że za moment się rozsypią. Do tego wszystkiego w całym schronisku unosił się smród przypominający wymioty i Bóg wie co jeszcze. Jakby tego było mało, inną atrakcją z którą przyszło mi się spotkać był zdechły szczur na korytarzu oraz odchody na trawniku na terenie ośrodka. Do łazienki na korytarzu lepiej w ogóle nie wchodzić. Chcąc wymienić jakąkolwiek zaletę tego miejsca nie przychodzi mi na myśl zupełnie nic i pozostaje mi jedynie cieszyć się, że spędziłam tam zaledwie jedną noc (:

• 

  Michał Wójcik

  :: 04 febrero 2018 17:08:05

  Hostel w kartongipsie. Scheda po PRLu zarówno pod względem wyglądu, jak i stylu. Tzw. Pan Kazio na gazie i wieczne naprawy. Ostatnio hotel dla ludzi z Ukrainy i szeroko rozumianych Indii.

• 

  Ola Kasta-Pyz

  :: 22 enero 2018 10:28:55

  Problem z zarezerwowaniem miejsca. Nikt nie wie kto za co odpowiada. Miesiąc temu wszyscy chętni do wynajęcia pokoju, dzisiaj niestety już nie. Smutne że przeciągali sprawę bo niestety czas dla nas jest ważny. Nie polecam.

• 

  Elmo Licantropya

  :: 11 septiembre 2017 22:03:20

  Dzisiaj przypomniało mi się, że bylem tam sześć lat temu z kolegami z klasy. Co tu dużo mówić, cieszę się, że te sześć lat minęło całkiem dobrze, bez uszczerbku na zdrowiu psychicznym i fizycznym. Z wielkim lękiem szedłem dziś do kardiologa. Ale do rzeczy. Pokoje to istna pułapka. Wchodzi się do nich dzięki otrzymanej karcie magnetycznej, bo wszystkimi zamkami zapewne zawładnęłyby robaki. Drzwi to jednak najpiękniejszy aspekt pokoi. W środku smród, który nie ulatnia się nawet przez otwarte okno. Atmosfera wokół budynku nasiąkła najwidoczniej nędzą ośrodka. Byliśmy zmuszeni odsłaniać dywan i charcząca z rozpaczy wykładzinę, pod którą mogliśmy byli znaleźć kości borsuka i jego rodziny zmarłej za PRL-u. Kiedy spałem na górze łóżka piętrowego cieszyłem się, że domniemany oprawca nie wejdzie po przegnitej drabince ryzykując swoje życie, aby wyciąć mi nerkę. Kolega z dołu obudził się w popcornie utworzonyn z żółtego materaca. Bał się w nocy, że cały spadnie. Ośrodkiem rządzi sekta, która omamia ludzi zgrzybiałymi kanapkami wydzielającymi opary halucynogenne. Na szczęście nie daliśmy się na to nabrać. Robactwo zawładnęło fundamentami budynku, przesuwając go w lewo i prawo. Po kilku godzinach niespokojnego snu, wszyscy obudziliśmy się przerażeni, bo widok zza okna zmienił się diametralnie. Karaluchy dobrze się więc w nocy bawią. Sekta, która zmienia rano pościel to ludzie prości, ale gardzący nawet słowem d*pa. Kolega zmuszony był przepraszać ich za użycie tego słowa, a oni przecież pastwili się nad gośćmi nieludzkimi sposobami. Do dziś nie wiemy czy żule zmieniający pościel ukradli ją, czy oni po prostu tylko tam pracowali. W łazience, jeżeli można nazwać w ten sposób pomieszczenie z prysznicem z grzybem, robaki pomału się ujawniały, żyjąc w chorej syntezie z wszechpanującym brudem. Można tam przeżyć jedynie wtedy, kiedy śmiejesz się wniebogłosy ze swojej niedoli. Człowiek cieszy się tam jednak z każdej godziny życia, bo ma nadzieję, że z każda mijającą minuta coraz mniejsza szansa na to, że śmierć dopadnie go w tych warunkach na moment przed wyjazdem.