otwarte
🕗 godziny otwarcia
| Poniedziałek | - | |||||
| Wtorek | - | |||||
| Środa | - | |||||
| Czwartek | - | |||||
| Piątek | - | |||||
| Sobota | - | |||||
| Niedziela | - | |||||
6, Podgórna, 61-829, Poznań, Poznań, PL Polska
kontakt telefon: +48 516 677 500
strona internetowej: www.winoichleb.com
większa mapa i wskazówkiLatitude: 52.406433, Longitude: 16.929211
Martyna Wysota
::Trafiłam do tego miejsca długi czas temu (2 lata, coś takiego) byłam zachwycona i bardzo zadowolona. Pyszne śniadania, przystępna cena, własne pieczywo. Polecałam wszystkim jako jedną z najlepszych restauracji w Poznaniu. W grudniu 2017 zawitałem tam ponownie tym razem na obiad - był słaby. W ten weekend postanowiłam dać jeszcze jedną szansę w końcu było tak pysznie. Nie po raz pierwszy ale po raz pierwszy tak mocno czuję się zwyczajnie oszukana. Czas oczekiwania na śniadanie 55 minut, umówmy się jedno było na zimno, dwie bułki i jedno angielskie. To co dostaliśmy nie odpowiadało temu co jedliśmy wcześniej. Bez smaku, pieczywo już nie własnej produkcji. Kanapka upadając na talerz oddała dźwięk, była zwyczajnie stara i bardzo twarda. Nie zgadzała się z tym co było w menu. Ser zamiast cheddar gouda. Poprosiłam o nowąni to co dostałam w zamian było fakt dobre, ale zupełnie inne niż ta pierwsza. Nie wiem czy właściciele chcà teraz oszczędzić ale... to jest oszukiwania klienta, w menu coś innego, a wy zmieniacie składniki na niższej jakości nie zmieniając w karcie. Jest mi bardzo smutno, ponieważ myślałam, ze będzie to miejsce, które będę mogła odwiedzać przy każdej wizycie w Poznaniu. Niestety zepsuli je i goraca obecnie nie polecam. Jedyne co było Ok, to kelner, którego mi trochę szkoda, ponieważ wydaje mi sie, ze czuł sie taki bezsilny.
Weronika Borowska
::Do Drukarni trafiłyśmy zachęcone opiniami na temat śniadań. Lokal otwarty jest w soboty od 11, na miejscu byłyśmy przed 12 i zajełyśmy przedostatni wolny stolik :) Fajny wystrój lokalu. Jasne barwy sprawiają, że pomieszczenia wydają się większe, bardzo ładny bar. Daję 3 gwiazdki jedynie ze względu na czas oczekiwania. Zamówiłyśmy śniadanie angielskie bez fasolki oraz śniadanie tradycyjne (możliwość wyboru między jajecznicą i sadzonymi), w cenie do wyboru kawa czarna, capuccino, espresso, woda, sok lub herbata. Kawa została podana z pysznymi ciastkami maślanymi, jednak oczekiwanie na posiłek rzędu 40 minut było irytujące. Obsługa przyjmując zamówienie powinna uprzedzić o tak długim czasie oczekiwania. Śniadanie jadłyśmy przed wyjazdem i niestety przez tak długi czas na dworzec jechałyśmy na styk. Duży plus za bogatą ofertę wege i uprzejmość kelnerki, która nas obsługiwała. Do Drukarni na pewno wrócę na ofertę śniadaniową, godna polecenia. Jedyny minus to czas, jaki musiałyśmy czekać na posiłek.
Grzegorz Linkiewicz
::Szukałem miejsca, w którym mógłbym zjeść porządne, smaczne i świeże śniadanie. No i znalazłem. Oferta śniadaniowa bardzo bogata, z uwzględnieniem potrzeb wegan (kasza jaglana) i wegetarian (szakszuka, muffinki bananowe), ale i klasycznych śniadań sporo do wyboru - każdy znajdzie coś dla siebie (jajecznica, jajka sadzone, kiełbaska wieprzowa, sery, twarożek, boczek, warzywa i wiele innych). Szczegółowe menu można sprawdzić na stronie www lokalu. Zamówiłem śniadanie białe i było to coś przepysznego. Wszystko świeże i smaczne. Pieczywo wlasnego wypieku (podano mi trzy rodzaje) rewelacyjne. Dodatkowo w cenę śniadania wliczona jest kawa, herbata (tylko Earl Grey), sok lub woda. Obsluga uśmiechnięta, bardzo miła i pomocna, cierpliwie tłumacząca klientom jak wyglądają poszczególne śniadania. Czas oczekiwania na śniadanie krótki, ale widać, że dania są przygotowywane na bieżąco (kucharze, których pracę można śledzić z jednej z sal, uwijają się jak należy). Lokal zadbany, przestronny, sporo miejsca, więc nie powinno być problemu ze stolikiem. Podsumowując: znalazłem swój lokal w Poznaniu i będę tu zawsze wracał, jak tylko znajdę się w tym mieście. Na pewno przyprowadzę też tu swoich znajomych. Polecam każdemu, kto szuka taniego, smacznego i świeżego śniadania w Poznaniu. Aktualizacja: Niestety musiałem obniżyć ocenę. Zachęcony śniadaniami udałem się ze znajomymi na obiad. Sobota, ok. 15-tej. Porażka! Prawie każde danie, które chcieliśmy zamówić sobie z karty, którą nam podano, okazało się niedostępne - kelner uprzejmie powtarzał: "Przykro mi, akurat tego dania dzisiaj nie ma". Jakby tego było mało, czas oczekiwania na te nieliczne dania, które tego dnia były dostępne wynosił minimum 45 minut. Ostatecznie zdecydowaliśmy się tylko na napoje, a na obiad poszliśmy do innego lokalu. Najadłem się wstydu przed znajomymi, że tak polecałem im ten lokal. Na śniadania pewnie będę zaglądał, na obiady już nie.
Aleksandra Jałocha
::Wyśmienity łosoś i sernik nowojorski. Burger jak dla mnie z za ostrym sosem ale to kwestia gustu :) (mojemu chłopakowi bardzo smakował). Czekadełko w formie wypieczonego na miejscu chleba z pastą z czarnych oliwek podawane do każdego stolika jak najbardziej na plus. Zamówienie bardzo szybko podane do stołu przez przemiłą kelnerkę. Z wielką chęcią wrócę do tego miejsca.
Krzysztof Kalinowski
::Ulica Podgórna w Poznaniu jest jedną z arterii osiedla Stare Miasto. Licząca 650 m ulica łączy Garbary z Alejami Marcinkowskiego. Do początków XIX w. była traktem biegnącym od Bramy Wrocławskiej. Po likwidacji murów miejskich została ostatecznie uregulowana oraz zabudowana. Do najstarszych kamienic wzniesionych w początkowej fazie urbanizacji ulicy Podgórnej należy dom oznaczony numerem 6. Piętrowy budynek o klasycystycznych cechach miał w swojej historii dwóch znanych mieszkańców. Od 1837 r. zamieszkał w nim lekarz i społecznik Karol Marcinkowski, który powrócił do Poznania po zwolnieniu z więzienia w Świdnicy. Zwolniono go na prośbę władz Poznania, aby pomógł w zwalczeniu panującej wówczas w mieście cholery. Dzięki opanowaniu zarazy Marcinkowski otrzymał amnestię. W kamienicy przy ulicy Podgórnej mieszkał do śmierci w 1846 r. Jego osobę przypomina pamiątkowa tablica zamocowana na ścianie frontowej. Rok po śmierci Karola Marcinkowskiego w tym samym budynku przyszedł na świat Paul von Hindenburg. Hindenburg dosłużył się w pruskiej armii stopnia feldmarszałka. W 1924 r. został prezydentem Republiki Weimarskiej. Funkcję tę pełnił do 1934 r. Za jego prezydentury kanclerzem Rzeszy Niemieckiej został Adolf Hitler. Hindenburg zmarł w 1934 r. W czasie hitlerowskiej okupacji na ścianie kamienicy przy ulicy Podgórnej 6 wisiała tablica poświęcona Paulowi von Hindenburgowi, którą zdjęto po wyzwoleniu Poznania w 1945 r.