Bazylika Archikatedralna św. Apostołów Piotra i Pawła en Poznań

🕗 horarios

comentarios 5

• 

  Marek Siedlewski

  :: 14 abril 2018 21:18:58

  Ostrów Tumski z jego Katedrą Bazylią archikatedralną Świętych Apostołów Piotra i Pawła to perła Poznania , Nekropolia Królewska , pochowano tu wielu królów i książąt oraz biskupów Polski m.in. znajdują się tu sarkofagi Mieszka I , Bolesława I Chrobrego , Przemysława I i II , Mieszka II Lamberta , Kazimierza I Odnowiciela , Bolesława Pobożnego , Matyldy Brandenburskiej , Antoniego Radziwiłła , Antoniego Baraniaka . Historia Bazyliki sięga 968 r. n.e. gdzie pierwotnie wybudowano kościół . Obecna Katedra to przeważający styl gotycki , barok oraz neogotyk . Pisać można dużo ale najlepiej jest przyjechać i zobaczyć to na własne oczy , szczerze zapraszam i polecam .

• 

  Tomek Żuk

  :: 05 abril 2018 16:29:54

  Obecny wygląd katedry pochodzi z okresu odbudowy z lat 1948-1956 prowadzonej pod kierownictwem Franciszka Morawskiego. Przywrócono w niej, na podstawie odkrytych przez pożar w 1945 pozostałości, gotycki wygląd korpusu z przełomu XIV i XV wieku. Hełmy wież są natomiast wzorowane na klasycystycznych, pochodzących z lat 1725-1729. Świątynia zorientowana jest wzdłuż osi wschód-zachód, z prezbiterium po stronie wschodniej. Jest to trójnawowa bazylika ma planie krzyża otoczona wieńcem dwunastu kaplic (z czego dwie stanowią ramiona transeptu), dwóch zakrystii i kruchty południowej. W zewnętrznej bryle świątyni nietypowym w polskiej architekturze elementem są łuki przyporowe rozpięte pomiędzy ścianami nawy głównej a wieżami.

• 

  Grzegorz Moczarski

  :: 10 marzo 2018 10:40:48

  Poznańska Bazylika Archikatedralna, położona na wyspie zwanej Ostrów Tumski w Poznaniu, otoczonej korytem Warty i Cybiny, sięga samych początków chrześcijaństwa w Polsce, II połowy X wieku. Na miejscu obecnej katedry gotyckiej, zbudowano w roku 968 pierwszy kościół katedralny p.w. św. Piotra, murowany z okrzesków martwicy łąkowej i granitu, tynkowany, dł. około 48 metrów. Badania archeologiczne przeprowadzone w 1946 roku odsłoniły liczne fragmenty pierwotnej katedry poznańskiej, co pozwala ustalić, iż wzniesiona została jako bazylika trójnawowa z prezbiterium zamkniętym absydą, z zachodnim masywem wieżowym, mieszczącym dwudzielną emporę, wspartą na okrągłym filarze. Posiadała atrium, w którym odkryto relikty płyty z zaprawy wapiennej, tzw. misy chrzcielnej i krypty grobowe, identyfikowane przez badaczy jako prawdopodobne groby monarsze: księcia Mieszka I i króla Bolesława Chrobrego. Odkryte relikty archeologiczne zabezpieczone metodą elektropetryfikacji można oglądać w kryptach (wybudowanych w latach 1950-1955 i odrestaurowanych w roku 1997). Po zniszczeniu preromańskiej świątyni (w latach 1034-1038), powstaje nowy kościół katedralny, murowany z kostki granitowej, z detalem architektonicznym z piaskowca i granitu, pokrywający się w znacznej mierze z fundamentami pierwszej katedry. Odkryte liczne elementy tej budowli romańskiej z II połowy XI wieku świadczą o wysokiej kulturze jej inwestorów i budowniczych. Katedra romańska, przebudowana w XIII wieku, zastąpiona została gotycką, wzniesioną w XIV i XV wieku. Była to budowla okazała, z nowym prezbiterium z piękną galerią tryforyjną, ambitem i wieńcem kaplic. Strawił ją pożar w roku 1622, zostawiając nagie mury świątyni z przepalonymi sklepieniami. Po pożarze w roku 1772 katedra otrzymała nowy wystrój wnętrza i elewację w stylu neoklasycznym, dzieło architekta Efraima Schroegera, przebudowaną następnie przez Solariego w końcu XVIII wieku i tak przetrwała do drugiej wojny światowej. Ostatni pożar katedry 15 lutego 1945 roku 22, powstały podczas prowadzonych walk o Ostrów Tumski zniszczył ją w 65%. Ocalał jedynie wieniec kaplic, częściowo uszkodzonych. Zniszczenie świątyni i podjęte prace przy odbudowie katedry odsłoniły jej gotycki elementy, co przemówiło za tym, by podjąć szczęśliwą decyzję regotyzacji katedry. Główny trzon odbudowanej katedry zachował wszystkie cechy gotyckiej budowli z I połowy XV wieku: frontową ścianę z nowym szczytem i dwie wieże z masywnymi skarpami, zakończone odtworzonymi późnobarokowymi zwieńczeniami i hełmami z roku 1729, pokrytymi blachą miedzianą. W wieży południowej między skarpami zachował się znaczny fragment muru romańskiego, na którego fundamentach stanęła późniejsza katedra gotycka. W odkrytym w czasie odbudowy wysokim oknie na ścianie szczytowej zachowała się oryginalna rozeta gotycka, którą obecnie wraz z całym oknem wypełnia witraż – dzieło prof. Taranczewskiego. Pod oknem znajduje się portal gotycki ozdobiony pasmami kostek glazurowych i nieglazurowych, ułożonych na przemian, z brązową bramą z przedstawieniami z życia św. Piotra (widoczne z zewnątrz) i św. Pawła (od wewnątrz katedry), wykonany w latach 1976-1980. Boczne elewacje świątyni stanowią wysokie ściany nawy głównej i prezbiterium ze stromym dachem krytym miedzią, z gotyckimi oknami o głębokim rozglifieniu, zamkniętym dwiema wieżami frontowymi od zachodu i uwieńczonymi trzema barokowymi wieżyczkami – latarniami od strony wschodniej. Nad płaskim dachem naw bocznych widoczne są od strony południowej i północnej rzadkie w polskim budownictwie kościelnym łuki przyporowe. Niżej drugi dach pokrywa wszystkie kaplice, otaczające wieńcem nawy boczne i ambit kościoła, które odbudowano w stylu barokowym (z wyjątkiem Złotej Kaplicy). Nawa główna wraz z prezbiterium, ambitem i Złotą Kaplicą o długości 72 metrów i 36 metrów szerokości z bocznymi nawami i kaplicami), posiada ściany wylicowane cegłą gotycką z pozostałością ciosów z piaskowca, które zachowały się prawdopodobnie z katedry romańskiej (dwa pierwsze filary od strony północnej). Ściany nawy wiąże zrekonstruowane sklepienie gwiaździst

• de

  Olaf R.

  :: 30 diciembre 2017 13:43:19

  sehenswerter Dom

• de

  Early Bell

  :: 27 julio 2013 15:50:03

  Wunderbarer einstieg in die geschichte polens